Κατ’ αρχήν, θα ήθελα να καλωσορίσω τους Βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και να τους ευχαριστήσω που είναι σήμερα εδώ για να συζητήσουμε για πολύ σημαντικά θέματα. Θα ήθελα όμως να κάνω ορισμένες επισημάνσεις. Σίγουρα τα κείμενα της Επιτροπής είναι τεχνικά άρτια. Φοβάμαι όμως ότι είμαστε λίγο ανεπίκαιροι. Η επεξεργασία των κειμένων αυτών έχει γίνει σε άλλες εποχές, όταν ακόμη δεν είχε ξεσπάσει η παγκόσμια οικονομική κρίση και βεβαίως είναι μέσα στο πλαίσιο για την πορεία που χαράχθηκε από τη στρατηγική της Λισαβόνας.

Σήμερα όμως που η κρίση εξαπλώνεται από το χρηματοπιστωτικό τομέα στην πραγματική οικονομία και φοβάμαι ότι δεν έχουμε δει ακόμη όλη την έκταση και τις συνέπειες της κρίσης -θα είναι και πολύ πιο μεγάλη δυστυχώς και πιο διαρκείας απ’ ό,τι θεωρούσαμε πριν από ελάχιστους μήνες- νομίζω ότι θα πρέπει και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να αναδιατάξει τις πρωτοβουλίες. Οι συνομιλίες για τη Ντόχα και γενικά η προσπάθεια ανοίγματος των αγορών βρίσκονται σε σημείο μηδέν ή στάσιμο και νομίζω ότι θα βρίσκονται σ' αυτό το σημείο όσο η κρίση διαρκεί. Ο Γκόρντον Μπράουν χθες είπε ότι η παγκοσμιοποίηση απειλείται από μια συγκυρία αποδεσμεύσεων και εθνικών πολιτικών λύσεων, όσο δεν αντιμετωπίζεται η κρίση.

Δηλαδή, θα πρέπει πρώτα να αντιμετωπιστεί το θέμα αυτό και μετά να δούμε την ολοκλήρωση της παγκοσμιοποίησης. Άλλωστε, η αγορά είναι παγκοσμιοποιημένη, σε άλλα προϊόντα ή υπηρεσίες περισσότερο, σε άλλα λιγότερο.
Επιτρέψτε μου να σας πω ότι η αξία του διεθνούς εμπορίου είναι ένα κλάσμα των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών που διενεργούνται παγκοσμίως. Άρα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην αντιμετώπιση αυτής της κρίσης. Και εμφανίστηκε μία δομική αδυναμία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή που πρέπει επειγόντως, νομίζω, να διορθώσουμε. Οι αντιδράσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι και αργές και ανεπαρκείς.

Δεν διαθέτουμε πόρους και δεν διαθέτουμε τα μέσα στήριξης των οικονομιών των κρατών της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Βέβαια, σήμερα αντιμετωπίζουν πολλά και αύριο, ίσως, ακόμη περισσότερα, αλλά έχουμε χώρες, όπου πραγματικά χρειάζεται εκεί να φανεί η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και να κινητοποιηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση γρήγορα.
Έχουμε αρκετούς μήνες, ένα χρόνο και παραπάνω, που ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση και ακόμη τα ίδια άτομα, οι ίδιοι θεσμοί λειτουργούν και συνεχίζουν να λειτουργούν και να επηρεάζουν το διεθνές σύστημα -παρά τις διακηρύξεις- και να συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο.

Επομένως, θα ήθελα οι συνάδελφοι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να συμβάλουν, ώστε να δώσει την προσοχή της η Ευρωπαϊκή Ένωση σε τρεις τομείς, πρώτον, την προώθηση κανονιστικών διατάξεων εποπτείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος -εάν δεν ελέγξουμε το χρηματοπιστωτικό σύστημα, δε νομίζω ότι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε και στην Ντόχα ή σε οτιδήποτε άλλο- να πιέσουν για την έγκριση της νέας Συνθήκης της Λισαβόνας, που πολιτικά ενδυναμώνει την Ευρωπαϊκή Ένωση και την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, προς μια ολοκλήρωση και του οικονομικού σκέλους της Ο.Ν.Ε. Και μετά, μπορούμε να δούμε και τα προβλήματα του διεθνούς εμπορίου που, κατά τη γνώμη μου, προϋπόθεση για την οποιαδήποτε περαιτέρω ελευθεροποίηση των αγορών αποτελεί η αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης που σήμερα πλέον είναι η κρίση στην πραγματική οικονομία.

Και επαναλαμβάνω, φοβάμαι ότι οι διαστάσεις ακόμη δεν είναι ορατές, τουλάχιστον στη μεγάλη πλειοψηφία, αν όχι και σ’ αυτούς που κυβερνούν πολλές φορές σε ορισμένες χώρες.